सञ्जय उवाच
एतच्छ्रुत्वा वचनं केशवस्य
कृताञ्जलिर्वेपमानः किरीटी ।
नमस्कृत्वा भूय एवाह कृष्णं
सगद्गदं भीतभीतः प्रणम्य ॥११- ३५॥
sañjaya uvāca
etacchrutvā vacanaṃ keśavasya
kṛtāñjalirvepamānaḥ kirīṭī ।
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṃ
sagadgadaṃ bhītabhītaḥ praṇamya ॥11- 35॥
Sanjaya said, having heard this utterance of Keshava. One who made an anjali trembling (Arjuna), the Diademed One having bowed, indeed, very much frightened having bowed again stammeringly spoke to Krishna.
sañjayas (masculine, nominative, singular) = Sanjaya
uvāca (past tense, 3rd person, singular) = said
etad (pronoun, 3rd person, neuter, accusative, singular) = this
śrutvā (gerund) (indeclinable) = having heard
vacanam (masculine, accusative, singular) = utterance
keśavasya (masculine, genitive, singular) = of Keshava (epithet of Krishna)
kṛtāñjalis (kṛt + āñjalis) (masculine, nominative, singular) = one who made an anjali (Arjuna)
vepamānas (present participle, masculine, nominative, singular) = trembling
kirīṭī (masculine, nominative, singular) = the Diademed One (epithet of Arjuna)
namaskṛtvā (namas + kṛtvā) (gerund) (indeclinable) = having bowed
bhūyas (adverb) (indeclinable) = again
eva (adverb) (indeclinable) = indeed
āha (past tense, 3rd person, singular) = spoke
kṛṣṇam (masculine, accusative, singular) = Krishna
sagadgadam (masculine, accusative, singular) = stammeringly
bhītabhītas (bhīta + bhītas) (masculine, nominative, singular) = very much frightened
praṇamya (gerund) (indeclinable) = having bowed
No comments:
Post a Comment